 |
| یکی از جلسەهای مجلس در سال 1393 |
در بحبوحە انتخابات نمایندگی مجلس ایران، در کوردستان یکی از مقولەهای کە زمینەساز شرکت
در انتخابات میشود مقولە "شایستەسالاری" است بسیاری از جریانات و افراد
با مطرح‌کردن این موضوع رفتاری انتخابات گذشتە مردم را بە چالش کشیدە و مدعی هستند،
باید با رفتار صحیح در انتخابات پیش رو گزینە "شایستە" را بە مجلس
فرستاد؛ حتی این موضوع از این سطح هم گذشتە و گاها در مشاجرەهای انتخاباتی مسئلە
"بد" و "بدتر" را مطرح مینمایند و عدم توسعە کوردستان را بر
گردن اشتباە رای دهندگان در دورە یا دورەهای
گذشتە میگذارند و خواهان مشارکت و انتخاب درست میشوند.
آیا اشتباە رای دهندگان در دورەهای قبل مسبب عدم توسعە کوردستان است؟
توسعە
در ایران با دولت مدرن متولد شود، دولتی کە مبنای خود را بر اساس تئوری دولت_ملت
بنیاد نهاد و در این راستا نە تنها از هیچ نوع سرکوبی فیزیکی امتناع نکرد، بلکە توسعە را نیز بە بخشی از سرکوب خود تبدیل نمود؛
بر همین مبنا توسعە ایران بر اساس خودی و
غیرە خودی و فوبیا از اتنیک‌های ملی بنیاد نهاد شود.
در این مدل از توسعە کە توسعە رضاخانی خواندە
میشود. حتی امکانات و تسهیلات نیز بر مبنا خودی و غیرە خودی واگذار میشود و هر
گونە امکانات در واقع لطفی از طرف حاکمیت محسوب میشود نە یک حق شهروندی
شاید
ادعا گردد کە بعد از انقلاب ملل ایرانی در 1357 کە حکومت پهلوی‌ها سرنگون شودە است،
مدل توسعە رضاخانی نیز بە تاریخ پیوستە، اما در عمل حکومت اسلامی کە بعد از انقلاب
1357 سر برآورد، نظامی توتالیتر اسلامی است، پایەهای این نظام نیز بر اساس تقسیم
جامعە بر نیروی خودی و غیرەخودی گذاشتە شد و در نظام توتالیتر اسلامی مسئلە حقوق
اتنیکی و شهروندی بە چالشی عظیم برای کلیت نظام تفسیر میشود و حقوق اتنیکی را با
نگاە امنیتی تفسیر میگردد، پس تغییر رژیم بە تغییر در مبنای سیاست توسعە مبدل نشد؛
بلکە تغییر رژیم تنها حلقە خودها را محدودتر کرد در رژیم کنونی نیز امکانات و
تسهیلات بر مبنای لطف حاکمیت تفسیر میشود
نە حق شهروندی.
جدا از
این مسئلە میتوان بە مقولە دیگر اشارە کرد مسئلە مدیریت بومی است بسیاری مواقع این
مسئلە بهانی برای مشارکت یا تشویق بە مشارکت در انتخابات میگردد.
مدیریت
بومی یکی از خواست‌های مورد مطالبە در مبارزات کوردها است؛ قبل از بسط مقولە مدیریت بومی باید تبیین کرد کە
در ادبیات سیاسی فعالین کوردستان گاها شایستەسالاری، مدیریت بومی و بکارگیری افراد
بومی در مدیریت بە اشتباە بجای همدیگر استفادە میشوند.
مقصود از مدیریت بومی در مبارزات کوردها برنامەریزی، سازماندهی، رهبری و نظارت بر مدیریت در کوردستان است و نظام و مبنای این مدیریت باید بر اساس نیاز، توانایی ، خواستە و توسعە پایدار در کوردستان باشد؛ در حالی کە در حال حاضر، هیچ طرح توسعەی در کوردستان بر اساس نیاز، خواستە و توانایی کوردستان طراحی نمیشود، بلکە بر اساس وابستگی بیشتر بە مرکز و نیز بر منبای مقولە توسعە رضاخانی، نظام مدیریتی در کوردستان طراحی ، رهبری و نظارت میشود، در شرایط کنونی آنچە در ایران امکان آن وجود دارد، مدیریت بومی نیست بلکە بکارگیری نیروی بومی در راستا خواستەهای نظام است.
اساسا نظام مدیریت در ایران باور بە مدیریت بر
اساس نیاز مناطق ندارد، بلکە مبنای طراحی نظام مدیریتی در ایران توسعە رضاخانی و
فوبیا از اتنیکها میباشد.
حال اگر بە پاسخ پرسش
اولیە بپردازیم، باید گفت، رای دهندگان از حق دخالت در مدیریت برخوردار نیستند، تا
اشتباە یا عدم شرکت آنها برای "انتخاب شایستە"، مسبب تغییر در وضعیت
توسعە و مدیریتی در کوردستان شود.
نکتە قابل تامل در اینجا است کە موضوعات فوق
تنها در مشاجرەهای میان فردی و محفلهای خصوصی در زمان تبلیغات انتخاباتی مطرح
میشود و در عمل در ملاء عام ، سطح تبلیغ در انتخابات مجلس در کوردستان بسیار
پاینتر از مطرح کردن توسعە و یا مدیریت بومی است، اکثریت کاندیداهای مجلس در
ستادهای تبلیغی خود بەجای مطرح کردن پروژەهای کاری ترجیح میدهند فضا را برا
خوانندەها خالی نمایند.
در آخر اظهار کرد وزیر کشور ایران، رحمانی فضلی
پر بیراە نگفتند کە " فرد کورد شایستەی برای استانداری کوردستان پیدا
نکردەاند " چون در اساس افراد شایستە کوردستان آمادە همکاری با نظام مدیریتی
نیستند کە از آنها فوبیا داشتە باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر