در چند روز گذشتە رسانەهای
کوردی و فارسی خبر انتصاب سفیر ویتنام را با بزرگنمایی
خاصی بازتاب دادند و اکثریت نوشتند "یک کورد سنی سفیر شد" کورد و سنی
بودن آقای صالح ادیبی آنقدر اهمیت داشت کە مردم ایران مطلع شدن جمهوری اسلامی در
کامبوج و ویتنام یک سرکنسول دارد یا بهتر است بگویم مردم ایران را مطلع کرد کە
جمهوری اسلامی در ویتنام هم کنسولگری دارد.
مسئلە انتصاب صالح ادیبی
بە عنوان سرکنسول جمهوری اسلامی در ویتنام و کامبوج اگر از دیدگاە حقوق شهروندی بە
آن نگاە کنیم باید گفت آقای صالح ادیبی یک شهروند ایرانی است و حق دارد در پستهای
انتخابی و انتصابی مربوط بە کشور خودش انتخاب و یا انتصاب شود بە شرط اینکە
شایستگی و توانایی لازم برای انجام کار را
داشتە باشد پس چرا انتصاب وی رسانەی و خبرساز شود؟
واقعیت این است کە در
ایران مردم بر اساس اتنیک، دین، مذهب و باورهای سیاسی خود بە شهروندان درجە یک تا
درجە چندم تقسیم میشوند و هر شهروندی حق احراز هر پستی را اگر حتی شایستگی و لیاقت
آن را هم داشتە باشد، ندارد و شهروندان درجە چندم تنها میتوانند در حد خاصی رشد
سیاسی ، اقتصادی و حتی هنری و فرهنگی داشتە باشند.
برای مثال شما روزانە
میبینید کە از رسانەهای فارسی زبان داخل ایران و خارج از آن هنر هنرمندان غیرە
فارس "هنر محلی" خواندە میشود،
این لفظ "محلی" هم برای کم ارزش پنداشتن هنر او است و هم برای تعیین
حدودی برای رشد هنر هنرمند استفادە میشود
در دیدگاە شهروندان درجە
یک، یک کورد هرچند هم توانایی هنر موسیقایی بالای داشتە باشد هرگز از جغرافیای
مشخص شدە و از دایرە "هنر محلی" خارج نمی‌شود این قانون برای اقتصاد،
ادبیات، سیاست و غیرە نیز هست برای مسائل در مجامع ادبی تهران و فارس‌ها،
نویسندگان ادبی کورد را "نویسندە اقلیت" میخوانند. اقلیت خواندن
نویسندگان آذری و کورد و حتی عرب در مجامع ادبی ایران ربطی بە میزان جمعیت کوردها
و آذری‌ها ندارد بلکە لفظی برای بازتولید دوبارە و تاکید بر شهروند درجە چندم بودن
نویسندگان غیرەفارس است؛ آنها در واقع میخواهند بگویند: "تو هر چقدر توانایی
ادبی داشتە باشی چون زبان نوشتاریت فارسی نیست پس یک نویسندە اقلیت و برای اکثریت
اهمیتی نداری".
اما در مورد انتصاب آقای
صالح ادیبی یک مسئلە دیگر بە موضوع شهروند در ایران اضافە میشود این مسئلە عدم
استحقاق دانستن حقوق اتنیکی و مذهبی است.
کوردها از آغاز تشکیل دولت
مدرن در ایران از منتقدین سرسخت حکومت مرکزی هستند آنها خواهان استحقاق حقوق
شهروندی و حقوق اتنیکی در ایران هستند.
کوردها در آغاز حکومت پهلوی اول و دوم هر نیز در
آغاز شکلگیری جمهوری اسلامی تلاش‌های زیادی نمودند تا حاکمان نوپا ایران را قانع
کنند کە حقوق اتنیکی، مذهبی و شهروند آنها را پایمان ننمایند اما این خواستە از
طریق سرکوب، کشتار، ترور و ایجاد وحشت
تولید شدە توسط حاکمیت بە زیر پوست
جامعە کوردستان راندە شود.
در شرایط کنونی رسانەها فارسی تنها برای اینکە بگویند
مسئلە عدم استحقاق حقوق اتنیکی و مذهبی در ساختار جمهوری اسلامی وجود ندارد خبر
انتصاب آقای ادیبی را بازتاب میدهند این در حالی است بازتاب وسیع همین خبر دال بر
غیرەعادی بودن انتصاب دارد. در ضمن انتصاب وی بە مفهوم اذعان بە استحاق حقوق اتنیکی و مذهبی نیست بلکە انتصاب وی
بە دلیل اعتماد ساختار جمهوری اسلامی بە این فرد است.
مسئلە بعدی بازتاب انتصاب
صالح ادیبی در رسانەهای کوردی است؛ رسانەهای کوردی وی را کورد سنی خواندند در حالی
همچنان کە در بالا توضیح دادە شود کورد و سنی بودن فرد مذکور دلیلی برای انتخاب وی
برای کسب چنین پستی نیست و انتصاب وی بەهیچ وجە بە مفهوم احراز حقوق اتنیکی
و مذهبی نمی‌باشد. آنچە هرگز بە آن پرداختە نشود چرایی این مسئلە بود کە چرا
جمهوری اسلامی بعد از ٣٦ سال توانستە است بە یک فرد کورد و سنی اعتماد کند؟
نکتە دیگر کە باید بە آن
اشارە کرد، تفکیک کورد سنی از کورد شیعە سیاستی جدیدی است کە مخالفین استحقاق حقوق
اتنیکی از طریق آن میخواهند کوردهای شیعە را از حقوق ملی خود دور کنند.
حقوق ملی و دمکراسی‌خواهی کە پایە مبارزات هویت‌خواهی
کوردها را تشکیل دادە است بە هیچ وجهە مربوط بە کوردهای سنی نیست و در ضمن هیچکدام
از کوردهای سنی و شیعە کە در نظام جمهوری اسلامی از پستهای مختلفی برخوردار
بودەاند نمایندە گفتمان کوردها نیستند و حضور آنها بە مفهوم اذعان جمهوری اسلامی بە
حقوق اتنیکی و مذهبی کوردها نیست بلکە
کورد بودن آنها چە بسا سدی برای کسب پستهای بالاتری بودە و هست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر